De Puli fokker vom Müllersgrund stelt zich voor op Puli.de

Puli fokker "vom Müllersgrund

Verwachte leestijd: 9 minuten

Wij zijn Annette Lambert, Lady, Laika, Ketty, Amy, Max en Kiss en wonen ongeveer 25 km ten zuiden van Frankfurt in Eppertshausen. Het verhaal van hoe we onze eerste Puli kregen is eigenlijk heel triest, maar gelukkig met een "happy end". Maar onze ervaringen als Puli fokkers uit Müllersgrund waren geweldig.

in

Puli fokker "vom Müllersgrund

Onze eerste Puli

Het was nazomer 2005, het regende pijpestelen. We waren op weg naar huis van een vakantie in Slovenië. Kort na de grens, in Oostenrijk, stopten we in een parkeergarage, wat ik normaal niet graag doe. Ik ging in de richting van het toilet. Halverwege, uit mijn ooghoek, zag ik een doorweekte kartonnen doos.... en er bewoog iets!

Ik vermoedde iets, ging erheen en opende de doos. Toen keken 2 zwarte, kleine, doorweekte, trillende, bange puppies me aan. Twee jonge Deense meisjes die kort na mij aankwamen, zagen wat ik uit de doos haalde. Het waren een mannetje en een vrouwtje. We moesten helpen, dat was duidelijk.

Terwijl we de mensen die dit dieren aandoen uitscholden, spraken we af dat we elk een puppy mee naar huis zouden nemen. Ik koos voor de teef omdat we thuis nog een knappe mannelijke Doberman op ons hadden wachten. Deze zou zeker beter overweg kunnen met een teef. Gewikkeld in een handdoek, sliep het kleine zwarte bolletje wol in mijn armen tot we thuiskwamen. Het kleine meisje was helemaal uitgeput. In die tijd werkte Mr. Marki (Serviër) in ons bedrijf en toen hij het kleine meisje zag, zei hij: "Dat is een Puli!"

Ik had van dit ras Puli nooit eerder gehoord. Mr Marki sprak enthousiast over Pulis: "Het zijn de beste honden. Mijn grootvader was schaapherder en hij had altijd een Puli, ze horen zo goed en vergezelden mijn grootvader overal, of het nu een café was of een bezoek aan de dokter, de Puli was er altijd bij." En .... Mr Marki had gelijk. De kleine bleek erg dol op kinderen en vriendelijk te zijn.

Ze leerde snel, maar had ook een eigen wil. Als ze iets niet goed vond, draaide ze haar rug naar je toe, trok haar neus op en keek naar de muur, heel verwaand. Dit deed me denken aan verwaande vrouwen (dames), dus kreeg ze de naam "Lady". Een jaar later, stierf Ferro de Doberman aan een hartaanval.

Lady en ons gezin waren erg verdrietig en het was me duidelijk dat Lady en wij weer een kameraad nodig hadden. Mr. Marki was ook naar de Puli gekomen, hij bracht 2 Pulik mee uit zijn thuisland, Max en Kiss. In 2007 bood hij ons aan op vakantie te gaan naar zijn geboorteland (Servië).

Dus gingen we naar Servië en waren zeer enthousiast over het land en natuurlijk over de Pulis die we er zouden kunnen ontmoeten. We bezochten de oom van de heer Marki die de kudde schapen en 3 puliks van opa had overgenomen. Ik was gefascineerd door hoe goed deze honden hoorden, één sprong zelfs over de ruggen van de schapen van schaap naar schaap om de weg te verkorten. De oom van Mr Marki zag mijn enthousiasme voor de honden en hij nam me mee naar een schuur.

Er lag een Puli teef in het hooi met haar pups, de oom drukte de ene pup in mijn armen en zei: "Ik wilde de teef eigenlijk zelf houden, maar nu is ze van jou, als je wilt?"

Hij hoefde het me geen twee keer te zeggen. Natuurlijk wilde ik de kleine niet cadeau krijgen en hem iets geven. Maar hij nam niets aan, wij bedankten hem hartelijk voor dit kostbare geschenk en zo kwam Laika bij ons in Duitsland. Laika is de goede ziel in de roedel. We zijn erg blij dat ze bij ons is. De ouders van de heer Marki werden plotseling zeer onwel en hij moest zich naar huis haasten om hen te helpen. Helaas kon hij Max en Kiss daar niet heen brengen. Daarom zijn ze voorlopig bij mij gebleven.

Onze kennel "vom Müllersgrund

Tijdens mijn wandelingen is mij vaak gevraagd wat voor mooie honden ik heb en welk ras het is. Dus kreeg ik het idee om meer mensen gelukkig te maken met dit charmante ras en begon na te denken over fokken.

Ik ging op internet op zoek naar een fokker van het Puli-ras en een pup en stuitte op mevrouw Händschke van de Duitse Puli Club (PuK), en wat een geluk, ze woonde heel dicht bij mij in de buurt. Mevrouw Händschke heeft mij toen in detail uitgelegd welke stappen men moet doorlopen en welke eisen er aan het fokken worden gesteld. Hiervoor wil ik de familie Händschke 25 maal bedanken.

Ik werd steeds enthousiaster over het idee van het fokken van Pulis en besloot dit zeldzame ras te fokken en te promoten. Alle onderzoeken van Laika waren uitstekend. Het enige wat nu nog ontbrak was een kennelnaam en die was snel gevonden. Ik heb hem simpelweg vernoemd naar de weiden "Im Müllersgrund", waar de Puli roedel bijzonder graag ravotten. Dus van nu af aan waren wij de Puli fokkers van Müllersgrund.

Toen Laika krols werd, gingen we naar een jonge mannelijke Puli, ze konden het goed met elkaar vinden, ze speelden en plaagden elkaar, maar er was geen teken van een huwelijk. Het hele ding herhaalde zich een paar keer en er gebeurde niets. Jan, mijn zoon, en zijn vriendin Diana woonden inmiddels ook binnen hun eigen vier muren en wachtten al 1 ½ jaar op een pup van Laika. Toen hoorde ik iets over een mopshond of een Franse bulldog.

Nee, dacht ik, het jonge paar zou eerder gelukkig moeten zijn met een Puli. Dus belde ik naar Servië, in de hoop dat een gerenommeerde fokker op dat moment puppies zou hebben - ook met het bijbedoeling om een nieuwe bloedlijn te vinden voor de Duitse fokkerij.

Ik vond een goede fokker die dicht bij de Hongaarse grens woont in Bajmok. Hij stuurde me ook foto's van zijn nest en de moeder. Ik heb gekozen voor een vrouwtje, haar naam is Kiwi. Kiwi had nog een zusje, Ketty. Ze was veel teerder dan Kiwi en de fokker zei dat ik de twee zusjes samen kon krijgen. En ze vonden elkaar zo leuk dat we ze allebei namen.

Ik heb er geen spijt van gehad Ketty mee te nemen, ook zij ontwikkelde zich prachtig en kwam snel aan in gewicht. Ik hoefde de vacht niet te villen, het groeide vanzelf uit tot darmvlokken.

Ze was ook zeer succesvol op shows in 2011. Omdat Kiwi ook niet alleen mag zijn, uitte Diana de wens voor een witte Puli. Deze keer ging ik naar Palic naar een oudere fokker die al 25 jaar witte pulis fokt. Dus kort voor Kerstmis 2010 kwam Astra (Coco) naar mijn zoon. Astra vervelde ook in een schoonheid. Jan en Diana zijn enthousiast over het Puli ras, geen ander ras komt in aanmerking, ze kunnen zich geen leven zonder een Puli voorstellen.

Onze nesten

A-nest

In maart 2011 bracht ik Laika naar mevrouw Reinhard-Schröder in de Palts. Er waren 2 vrijers voor Laika om uit te kiezen. Onderweg zei ik gekscherend tegen Laika dat dit de laatste keer zou zijn dat ik haar op een afspraakje zou brengen, anders zou ze een oude vrijster worden.

Omdat we niet wilden fokken, maar de wens was er.... en het zou zooo leuk zijn. Toen we aankwamen, werd Laika eerst aan Cupor voorgesteld, hij deed erg zijn best. Laika was vriendelijk tegen hem, maar hij werd koket afgewimpeld. Maar toen kwam "Nexos"!

Het moet liefde op het eerste gezicht zijn geweest. Hij hoefde niet lang reclame te maken, het huwelijk vond heel romantisch plaats in de schaduw van een thujaheg. Laika en Nexos zijn de trotse ouders geworden van 5 gezonde pups. Het teefje uit dit nest mocht bij mama Laika blijven. Foto: Amy vom Müllersgrund Begin mei 2012 werd Ketty loops.

B-nest

Als partner voor Ketty vond ik een echt geweldige Puli die, naar mijn mening, het beste bij haar paste: Pajtas. Pajtas woont in Zwitserland bij het Bodenmeer en hoort bij de heer Elekes. Na een zeer vriendelijk welkom, bood de heer Elekes mij koffie aan. Maar de koffie was nog niet helemaal klaar toen de bruiloft plaatsvond. Mr. Elekes en ik waren hier erg blij mee en Ketty kreeg haar gezonde pups op 04.07.12.

En de kleintjes deden het goed, met een gewicht tussen 280g-314g bij de geboorte, en de geboorte verliep voorspoedig. Dit is nu mijn B-nest en Pulis op de wereld helpen is echt een geweldige ervaring. Als fokker vind ik het heel belangrijk dat alle pups een fijn nieuw thuis krijgen waar ze het goed hebben en veel vreugde brengen aan hun nieuwe roedels. Kom ons en onze puppies bezoeken, we zouden erg blij zijn. Er is ook veel te zien op onze homepage www.annettelambert.de/. U bent altijd welkom om met ons mee te gaan.

Hoogachtend, Annette Lambert en de kleine Puli rakkers van Müllersgrund

Impressies van de Puli kweker vom Müllersgrund

Puli fokker vom Müllersgrund Ketty en Bara

Puli fokker vom Müllersgrund Stoffige vliegen

Onze andere fokkers

This post is also available in: