Puli fokker "von der Brettachaue
Verwachte leestijd: 4 minuten
Wij zijn een dierengek gezin met moeder Ute, vader Dieter en drie volwassen kinderen. Verder leven in ons huishouden vier dwergkonijnen, een boa constrictor imperator, een vogelspin, een honderdtal siervissen, een Moorse schildpad en, iets daarbuiten, ongeveer 400.000 bijen.
Onze eerste Puli
Sinds vier jaar voelt onze reu "Bonito", die maar drie weken bij ons zou blijven als vakantiegast, zich ook heel erg thuis bij ons. Toen Bonito bij ons introk, was er nog onze Bella, een St. Bernard dame, die ons veel te vroeg moest verlaten wegens een ernstige hartkwaal.
Toen Bella over de Regenboogbrug ging, was het duidelijk dat één hond genoeg zou zijn om de familie bij de les te houden, samen met alle andere dieren. Maar er miste iets, want niets was meer zoals het vroeger was. Dus besloten de baas des huizes en de twee dochters dat er weer een tweede hond bij ons moest komen wonen. Natuurlijk, de enige reden is dat Bonito niet langer zo alleen zou zijn. Na enige discussie in de familie besloot het gezinshoofd dat het een ruighond moest worden waarvan je niet weet wat voor en wat achter is.
Dus begon ik op het internet te zoeken wat voor ras het was. Op de homepage van de familie Händschke leerden we vervolgens dat de ruigharige hond een Puli is. En het geluk wilde dat er puppy's te krijgen waren. We regelden onmiddellijk een bezoek met de familie Händschke en reden naar het prachtige Lautertal in het Odenwald "gewoon om eens te gaan kijken".
En toen kwam het zoals het moest komen: begin november 2009 trok "Ekes vom Felsenmeer" bij ons in. En toen was niets meer zoals het vroeger was! Deze zwarte bal van bont veroverde onze harten als een storm. Zelfs onze Bonito was weggeblazen door het nieuwe speelkameraadje. Toen de heer Händschke vier weken later per e-mail vroeg of Ekes al de "baas" was, moesten wij antwoorden met een volmondig JA! En dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven.
De "von der Brettachaue" kennel
Intussen heeft onze Lucie, zoals we Ekes ondertussen noemen, al met veel succes aan enkele shows deelgenomen. Zo nam zij deel aan de clubshow van de Duitse Puli Club in Würrich en kreeg het merk V3. Daarna werd zij Jeugdwinnares Baden-Württemberg bij het IRAS in Stuttgart. Daarna volgden overwinningen op de Ortenau-Schau in Offenburg en op de Rassehundeschau in Ludwigshafen.
Op al deze shows kreeg ze de beoordeling V1 en BOB, evenals CACIB. "Met zo'n tophond moet je fokken", legde mevrouw Händschke ons uit. "Maar natuurlijk," was ons antwoord. Fokken als dit kan geen probleem zijn. Kies een kennelnaam, schrijf je in, krijg natuurlijk internationale bescherming, betaal de kosten, laat de teef dekken en daar zijn de nieuwe Puli pups. Het is allemaal heel gemakkelijk. De eerste punten werden vrij snel afgewerkt met de hulp van de familie Händschke en we kregen de kennelnaam "von der Brettachaue".
Het eerste nest
Maar de "paring" bleek een uitdaging te zijn. Mevrouw Händschke zocht een reu voor onze Lucie en bij de volgende loopsheid gingen we naar Oberursel naar Rusty. We werden hartelijk ontvangen door de familie Janovic en de honden konden het goed met elkaar vinden. Het is allemaal heel gemakkelijk. Denk er niets van! Ondanks alle pogingen, omkopen met lekkers, wandelingen van wat voelde als 20 kilometer, was meer dan ravotten en spelen niet mogelijk met onze Lucie. Geen probleem, dachten we, laten we wachten op de volgende ronde.
Vijf maanden later was het weer zover. Na de goedkeuring van de dierenarts, reden we terug naar Rusty in Oberursel. Deze keer zal het zeker werken. Het was een geweldige late namiddag terwijl de twee honden door de weide raasden. Maar dat is alles. Na overleg met de dierenarts besloten we om Rusty en zijn familie twee dagen later opnieuw te bezoeken. Het is gemakkelijk om op een vrijdagmiddag 170 km van Bretzfeld naar Oberursel te rijden via de knooppunten Walldorf en Frankfurt. Mensen en dieren waren ook erg blij met de reünie.
Maar dat is alles!!! Na deze tegenslagen hebben we besloten dat we alles de volgende keer beter zullen doen. We zijn dus van dierenarts veranderd en op aanraden van een succesvolle Newfoundlandfokker uit de buurt kwamen we bij een heel aardige dierenarts terecht. Ze controleerde onze Lucie tijdens de laatste loopsheid en vond de beste paringsdatum voor ons. Vol verwachting belden we de familie Janovic in Oberursel en kregen te horen dat Rusty een ongeluk had gehad en in het dierenziekenhuis lag.
Godzijdank is hij nu een beetje beter en is hij terug bij zijn familie. Mevrouw Händschke gaf ons het adres van de familie Reinhard-Schröder, die twee dekreuen had. Dus maakten we een afspraak met de familie Reinhard-Schröder en reden we op 30 maart 2012 250 kilometer naar Damflos. Na een warm welkom gingen we de tuin in en zie, de chemie tussen de honden was goed en de paring was na 30 minuten voltooid. Heel gemakkelijk!
Nu hopen we dat Lucie drachtig is en kijken uit naar de hopelijk talrijke eerste nakomelingen in de kennel "von der Brettachaue" volgend jaar juni.
Beste wensen aan alle Puli vrienden
door Ute en Dieter Wacker uit 74626 Bretzfeld,
Tel.: 07946 948643
Dieter Wacker, 15.04.2012
This post is also available in:
